Derin bir nefes aldım.. Bir anımı daha tükettim ömrümden . Bir nefes son buldu az önce..İnsan ne aciz bir varlık, ne tuhaf bi karanlık...Kalbimiz kan pompalamaktan vazgeçtiğinde, içinde ne beslersen o hapis kalacak içerde. Düşünüyorum; kaç kişiyi gerçekten sevdim hayatımdaki, kaç kişiye gülümseyip selamladım ta içimden, kaç kişinin arkasından hayretle söylendim, kaç kişiye kötülüğüm dokundu mesela, kaç kişiye iyiliğim..Sorular biter mi insanın içinde? Bitmeyecek gibi..Derin bir nefes tekrardan. Dünyayı bu ciddiyetle yaşamak neden? Kayıplarımız arttıkça çırılçıplak kalacağız oysa ki...
Sadece Allah' ı hissedince, O'nu bilince iyi olacağız belki de, belki de gerçekten sevgiyi alacağız kucağımıza..Kim bilir dünya daha az başımızı döndürecektir.
Bir anne bir çocuğun başını okşadı az önce, ona sütünden verdi, ona uykusundan verdi, ona nefesinden verdi, ona hayallerini verdi, ona vefasından verdi, ona insanlığından verdi. Bir baba öldü.
Bir çocuk büyüdü az önce. Bir baba toprağını verdi onun ellerine. Bir çocuk büyüdü az önce, dünyaya yeniden geldi. Karıştı iyiden iyiye 'hayat' dedi yaşamaya çalışmak ne zor seni.. Anlamak, anlamlandırmak.
